Ne Günbatımları Gördü Bu Ömrüm

Tüm yaşantım bir günbatımı sanki
Ne gün batımlarına yürüdüm hiç durmadan
Sevdadan şapka giydim aşkdan elbise biçtim
Görünen duygularımı örterken gece
Ruhum çıkmazlarda bedenim bilmece
Ezberledim hayatı her yönüyle hece hece
Gençlik aşkımın kırmızısını
Yaşlılığımın kahverengisi
Ve ölümün mor renginde
Ne gün batımları gördüm ben
Hepsi bir masal şimdi gözlerimin önünde
Peki nedir bu yüreğime hancer gibi saplanan
Gökyüzünden kayan bir yıldız gibi
Baktığımda parlayan
Tam sönerken ışıldayan
Sonum neyse karşı gelemem
Kifayet edermi ömrüm bilemem
felek kara yazmışsa yazgımı silemem
Ne gün batımları gördüm dostlar
İstesemde geri dönemem