Ne Güllerim Kaldı Ne Zarım Benim

Narı aşka düştü düşeli sinem
Ne güllerim kaldı ne zarım benim
Viraneden farksız bu gönül hanem
Ne ellerim kaldı ne yarim benim

Sakın gönlüm sakın kendini sakın
Gezip durma böyle ateşe yakın
Kanlı göz yaşlarım eyledi akın
Ne sellerim kaldı ne narım benim

Ak sinen üstüne ser gülü handan
Bende bıktım artık usandım candan
Boşa duvar ördüm yıkıldı kumdan
Ne küllerim kaldı ne korum benim

Coşar deli gönül güller içinde
Perperişan koyma eller içinde
Sayılı günlerim yıllar içinde
Ne dillerim kaldı ne harım benim

Edersin güllere sen aşkı pazar
Aşkını sineme eyleme mezar
Aşkın fermanını kim söyler yazar
Ne çöllerim kaldı ne sırım benim

Sunam gönlüm senin gülşenin olsun
Seni benden alan Mevladan bulsun
Gülşende gülleri açmadan solsun
Ne hallerim kaldı ne karım benim

Yıldırımım gayrı gülmedin sen de
Hasret bende keder bende dert bende
Bugünde yarında geçmişte dünde
Ne yıllarım kaldı ne arım benim

ESFELE SAFİLİNE,
İNEN DE İNSAN.
SİDRETÜL MÜNTEHAYI,
GEÇEN DE İNSAN.