Doydu dünyaya bedenim.
Ne gözüm ne gönlüm doydu.
Geri dönmedi gidenim.
Ne gözüm ne gönlüm doydu.
Yolları hep bekler gözüm.
Hasretten tutuşur özüm.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?