ne gönülsün akıl ermez
ne zirveye çıka bildin
ne gözün kimseyi görmez
ne kendine baka bildin
ne ufkuna doğdu ışık
ne birini buldun maşuk
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta