Ne Gibiyim? Şiiri - Emre Karaş

Hülyadan hülyaya uçmuş gibiyim
Buluta takılıp durmuş gibiyim
Tek damla yağmura dolmuş gibiyim
Lisanı tüketip susmuş gibiyim

Dönülmez yerden dönerken geri
Ne seni bilirim ne gittiğim yeri
Ölüm gibi artık unuttum seni
Ben artık yeniden doğmuş gibiyim

Davranın çiçekler bahar geliyor
Sarılın dallara güneş doğuyor
Düşseniz çıksanız bahar deniyor
Sonbahara gülşen sunmuş gibiyim

Yağmıyor ki yağmur paklansın hanem
Bırakın kurusun yağmıyor madem
Ne kadar sevgi o kadar da matem
Kuytulardan bir yol bulmuş gibiyim

Bir renge bulanmış gönlümün suyu
Beyazdan açıktır siyahtan koyu
Nefes nefeseyim bir ömür boyu
Manalar peşinden koşmuş gibiyim

Bugünü bırakıp dünü seçmişim
Yarenden bir acı şerbet içmişim
Takıldı peşime yine geçmişim
Kendimi yakamdan tutmuş gibiyim

Yüksekçe bir dağdan tepeye baktım
Sırtımdaki yükü yere bıraktım
Uçurumdan göğe kendimi attım
Kuşlardan sarpları sormuş gibiyim

Mahzun bakışlarım geçerken serden
Ayrılmıyor bir an gözüm makberden
Gecesi gündüzü olmayan yerden
Ömrümü boşuna yormuş gibiyim