Ne Gerek Vardı Şiiri - Veysel Kızlarkayası

Aşk için kurulmuş gönül köşkünden
Çıkıp da gitmene ne gerek vardı
Yaşanmaz diyordum uzak aşkından
Perişan etmene ne gerek vardı

Hayatın zevkine seninle doydum
Canımın içine can diye koydum
Ahu gözlerine bakarak aydım
Bana kaş çatmana ne gerek vardı

Yoktur gözlerinin bir tek emsali,
Gül yüzün parlayan güneş timsali,
Sevdamızı eski libas misali,
Kaldırıp atmana ne gerek vardı

Başıma taç idim gönlümde dergah
Dokunsan canıma duyarsın bin ah
Şimdi geçmişime yanarım eyvah
Pul diye satmana ne gerek vardı

Veysellim neyleyim tahtı sarayı
Kader açtı belki senle arayı
Yaşanmaz eyleyip bana burayı
Ellere katmana ne gerek vardı