Ne Gelir Elden Şiiri - İsmail Türkmen

Koparılmışım ulu çınar gibi köklerimden,
Ne gelir elden ayırmışlar ata elinden
Ata diyarım Çerkez elinden,
Sökülüp atılmışım, geçmişimden,
Tarihimden dilimden,
Duydum ki anlamaz zalim olmuş
Moskof insanlık dilinden,
Ne gelir elden ayırmışlar ata elinden,

Zalim Rus anlamaz hastalıktan,
Zulümden başkası gelmez elinden,
Baş eğmezlik benim genimden,
Aldırmadılar dökülen yaşlara gözümden,
Korkmam dedim ne zulümden ne ölümden,
Son nefesimi vermeden alamazsın yurdumu elimden,
Ne gelir elden ayırmışlar beni ata ilimden

Sürdü Moskof yaşlı hasta, çocuk demden,
Üzerime giyecek yanıma ekmek vermeden,
Ben köksüz yaşayamam deyişimi dinlemeden,
Kız, gelin bacı anne bilmeden,
Sürdüler soyumuzun kıymetini bilmeden,
Ne gelir elden ayırmışlar ata elimden

Cansız duygusuz bir eşya gibi istif üstüne,
Yığıldık derme çatma bir gemiye,
Aş yok, su yok, ilaç ne gezer,
Babalar, analar bebeleri ezer bilmeden,
Günlerce denizde yaşadık içmeden yemeden,
Soyumuzu kurutmak istercesine,
Geçmişimi geleceğimi düşünmeden,
Ne gelir elden ayırmışlar ata elimden

Her yerde yokluk, kimsesizlik
Yad ellerde kol gezer ölümcül açlık
Savrulmuş her yana son nefesinde
Ya bir bebe ya bir kız gelinlik
Son bahar yaprakları gibi milletim
Ana bir yana baba başka bir yöne
Ne gelir elden ayırmışlar ata elinden

Şimdi Dağıstan öksüz, çeçen yurtsuz
Bin sekiz yüz almış dört mayıs yirmi bir
Ey insanlık Çerkez sürgünüdür bunu bil
Acı günün gelecekte de mayıs yirmi bir
Dağıstan öksüz Çerkez yasta üzgün
Ne gelir elden ayırmışlar ata elinden

21 MAYIS ÇERKEZ SOY KIRIM VE SÜRGÜNÜNÜN 151 YILI ANISINA