Ne Gelir Elden Şiiri - Eyup Şahan

Ne Gelir Elden

Ağlama sevdiğim yandırma beni,
Biz artık durulduk ne gelir elden.
Kına gününde ki kaçmak zamanı,
Kurşunla yorulduk ne gelir elden

Hatırla kaçarken düşme anını,
Kurşun yarasından akan kanını.
Sevdiğin boyladı hapis damını,
Gönülden sorulduk ne gelir elden.

Yıl altmış yedide eylüle sardı,
Kavuşsak dünyanın sonu mu vardı?
Kaçarken düşmanı öne çıkardı,
Beraber vurulduk ne gelir elden.

Toprak olmak kolay kalana bir sor,
Bir ömür ah çekmek insana çok zor.
En büyük kardeşim oldu dinozor,
Öksüzdür görüldük ne gelir elden.

Yaşımız on yedi Kerem ve Aslı,
Bizdeki o sevda çocukluk faslı.
Ayrı düştük gülüm gönlümüz yaslı,
Biz kurban verildik ne gelir elden.

Derdimi dökerim mezar taşına,
Beni anlamazsan gelmem başına.
Eyüp yaşarım der boşu boşuna,
Bir taşa sarıldık ne gelir elden.

Eyüp Şahan
Afşin 7.9.1988