Ne gariptir hayat,
Ne gariptir insan,
Ne gariptir yaşamak,
Ne tuhaftır ömür dediğin.
Hareket eden beden,
İşleyen o zihin,
Söyleşen o dilin,
Çalışmaz olur o an.
Ölüm kapıya gelince,
Son nefesi verince,
Kibrinden ayrılınca,
Ne sade olur insan.
Şimdi kendisi sessizdir,
Vücudu sakindir.
Belki gözü açık ya da kapalı,
Büyüklüğü gitmiştir.
Gariptir hayat,
Gariptir ölüm,
Gariptir insanoğlu,
Şöyle durup bakınca.
Nerede o deliliğin,
Tanımayıp atılmışlığın?
Şimdi durgun durunca,
Kaldı yaşattıkların.
06.01.2022
Çepni Serhat ÖZTÜRK
Kayıt Tarihi : 8.5.2022 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!