Ne Garipsin İstanbul

İstabulun harab olmuş sokaklarında
yıkıntılar altında kalmışım sanki
ah şu sebepsiz yıkıntılar
birhoş ediyorsun ruhumu
üsküdardan vapura yürürken
denizden köpükler boğuyor beni

bindiğimde vapura
kız kulesi bana bakıyor
etrafı sularla kaplı
ama o suyun dibine batmıyor
ne kadar acizsin insan!
Bir cansız varlık gibi olamayıp
Etrafın sularla kaplı olunca batıveriyorsun

haliç köprüsünden geçiyorum…
balıkçılar görüyorum
balık tutmak için
oltadaki balık gibi çırpınan balıkçılar
hayatta böyle değilmidir?
Oltadaki balık gibi çırpınır durur insan

taksime gidiyorum
pisliklerden gözüm kör olmuş
aman allahım olacak şeymi
acık havada burnumu hapseden o zehir
o duamanlı zehir

galata kulesine yürüyorum
insanlar gözümden içeriye girmiş gibi
insandan görünmüyor galata kulesi
gelen geçen çarpıyor omuzlarıma
ingilizi rumu kürdü ermenisi
fakat herkes gözünden içeri girmemeli
her daim onların içerisinde parlayanları görmeli

geçtiğimde sultanahmede
içimi tatlı bir huzur kaplayveriyor
düşünüyorum…
insan var insan var
her ikisininde rabbi allah
rasulu muhammed sav

ne garipsin istanbul
insanın kulağına çok şey fısıldıyorsun
ey müslüman evladı;
ne kadar şükretsen az
yaradan sana müslümanlık bahşetmiş
ama dikkat etmek gerek
her taksimden sonra
herkes sultanahmete geçmeyecek