Ne garip tecelli Şiiri - Halil Kıvrık

Soğuk renginde gözlerim kireç badana duvarlarda
Ağır demir kapı ağırlığında yarın
Demoklesin kılıcı ha koptu- ha kopacak
Salınarak sızı
sızmaz ışık karaltısız
duvarları unuturum.
Ayaklarımdan başlar başucumda ölüm
Uzun uzadıya varır sorgu, tek kelime konuş
Mahpusum! bir başka mahpus içimde-ölümüne özgür
işkencede..

Bildiğim sureler değil
suretler soruluyor
konuş lan susma.!
Ne garip tecelli bu
konuşursan yüklerler
susarsan yırtarsın.

Çıkarsın dışarı yıllar geçer.
Susma sustukça sıra sana gelir dersin
gece olur bir dakka
güneş doğar
Hala uyanamazsın.
Doğuramazsın son cümle alemini sancınla
geçiken zamanlar sığmış cümle aralarına.
Hangi yürek çatallaşmış zamana-Bilemezsin