Ne Garip Çelişki? Şiiri - Eemrah Cingil

Eemrah Cingil
1

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Ne Garip Çelişki?

Zaman gelir istediğin gerçek olduğu gün, onu istemediğini fark edersin ya
Artık gözbebeklerine hapsettiğin acıların tadı inmez damaklarına
O an farkına varırsın geçmişin geçmişte kaldığının
Sabahlara çıkmayan gecelerini uğurlarsın minik bir tebessümle
Eskisi gibi olmaz hiçbir şey
Gecelerin daha bir kısadır hem, gündüzlerin daha bir uzun
Yıldızsız gökyüzüne bakıp içlenişlerini kirli bir gömlek gibi çıkarıp atarsın bir kenara
Ne kadehlerde dudaklarının izi vardır ne de dudaklarında kadehlerin izi
Bomboş kadehlere kondurduğun hiçbir tebessüm tutunamaz artık o camdan bedene
Ve kadehler ihanet eder onları sıkı sıkıya saran avuç içlerine
Ne garip çelişki! ...

Radyoda çalan o yorgun şarkı dolanmaz artık ne yüreğine ne de diline
O şarkıya ağladığın günleri hatırladıkça acırsın gözünün dönmüşlüğüne
Boşa geçirdiğin günlerine yanarsın
Hem artık dost değil düşmandır ağlamak
O yüzden olsa gerek gözkapaklarını sıkışın
Ne kadar çabalarsan çabala kimi zamansa hiç ağlayamazsın
Gözyaşlarından o kadar azı kavuşur ki özgürlüğüne
Güç yetiremezler bir zamanlar elinden hiç düşürmediğin o resmi serinletmeye…
Ve zamanında aşamadığın mesafeler erir gider gözlerinin önünde
Eser rüzgarların bin bir tanesi
Buz gibi ırmaklar akar yüreğine ama anlamsızdır her damla
Artık yoktur yangın.
Ne garip çelişki! ...

Alışkanlıktır artık
Soğuk bir duvar dibinde onun ismini sayıklayarak ısıtmak istersin içini
Tıklım tıklım yalnızlığının içinde bir başına kalmak
Sıkı sıkıya örtmek pencereleri, çekmek bütün perdeleri
Yanmak istersin kül olmayı bir an umursamadan
Biriktirmek boğazına düğümlenen bütün hıçkırıkları
Radyodaki o yorgun şarkının kollarına bırakmak istersin bedenini
Yapamazsın…
Ne garip çelişki! ..

Yalnızlığın seni terk ettiğini, matemin seni bırakıp gittiğini işte o an anlarsın
Kulaklarını rahatsız eden bir cıvıltı sızar ansızın evine
Sabahın en taze aydınlıkları uyandırır kirpiklerini
İçeri odada yeniden bulursun mevsimler önce kaybettiğin kahkahalarını
Birden karşına çıkar halı altına süpürülmüş gülüşlerin
En son aldığın elbiseyi daha bir yakıştırırsın kendine
Dost olmayı daha bir öğrenirsin saçına düşmüş aklarla
Ciğerlerine doldurduğun yepyeni bir nefes ferahlatır içini
Vazodaki iki kurumuş çiçeği yeşertme ümidindir toprağa kavuşan damlalar
Ve çerçevelerden çıkardığın tozlu resimlerden her biri geçmişten yırttığın birer sayfadır
Alışamazsın yeni ‘’sen’’e, tanıyamazsın kendini
Ne garip çelişki! ...

Eemrah Cingil
Kayıt Tarihi : 13.10.2012 11:55:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
ÖNCEKİ ŞİİR
SONRAKİ ŞİİR
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Eemrah Cingil