Ne Garip Şiiri - İmran Tekin

yorgunum
hem de çok yorgun...
yılların tortusu çökmüş gibi üstüme
halbuki baharımı bile yaşayamadım
ama ömür, hazan üstüne hazan yaşar
neye geldik?
ne yaptık?
değermiydi çekilenler?
nereye bu amansız yol?
düşünsene...
ne garip
ne garip şey göçüp gitmek
daha yaşanılan hiç bir şey yokken
can yoldaşımı bile bulamamışken
yaşanılacak aşklara hasret kalarak
Mem gibi hiç dönmemek, görmemek Zin'i
düşünsene...
ne garip
ne garip şey göçüp gitmek...
eline aldığın gül bir bir döker yaprağını
bakıp, yüzdüğün mavi bulanır zamanla
ve kavrulmuş çizgilerle dolar
okşamaya kıyamadığın o ak ten...
ömür, hazan üstüne hazan yaşar
bahar geçişleri olmadan...
ne garip
ne garip şey göçüp gitmek...
oysa umutlarımız vardı
aradığımız vardı,beklediğimiz
onunla aşk,onunla destan,
onunla şiir olmak istediğimiz
Mem gibi,Zin gibi....
ama ömür, hazan üstüne hazan yaşar
bahar geçişleri olmadan...
ne garip
ne garip şeysin
ey ölüm
gülüm...