Ne Garip Şiiri - Sessizliğin İçindeki

Hayat ne kadar garip
Bir karşıda olan
Diğer gün kalbine giriyor
Ve birden kalbini de alıp gidiyor

Sen ağlıyorsun.
Sigaralar birbiri ardına yanıp sönüyor.
Gözlerinden akan damlalara engel olamıyorsun
Hatırladıkça damlalar artıyor.
Kalp hırsızı ise umarsızca gülüyor

Sen onu düşündükçe yok oluyorsun
Geceleri uykun kaçıyor ay’ı izliyorsun
Gündüz nereye baksam o diyorsun
Eğer uyursan uyandığında onun yanında olmadığını görüyorsun

Ve gözlerinde yağmur yine başlıyor
Elinden bir şey gelmiyor

Onu hayal ediyorsun
Aşıktım diyorsun
Seviyordum diyorsun
Ağlıyorsun yine

Hayat ne gariptir ki
Onu yeniden görüyorsun
Değişmiş hatta aldığı kiloları bile vermiş
Saçları sarı iken senin gibi karanlık olmuş
Eskiden gözlerine dalardın
Şimdi bakamıyorsun bile

Tanrıya yalvarıyorsun
Bir daha göreyim diye
Ama görsen ne olacak ki
Yine eve gidecek
Odana çekilip
Elinde onun resmi ağlayacaksın
Ama o bunları bilmiyor ve gülüyor
Hayatını yaşıyor

Her aşk böyle mi?
yoksa gerçekten, gerçekten yüzü gülenler oluyor mu?

Yalnızlık koyar insana
Birden yalnız kalmak
Canını acıtır.
Bunu da yüzüne yansıtır

Ne garip şey yaşamak..
Aşık olmak
sevmek ne garip…