Neydi beni bunca kahır ile
Derinine daldığım bu gaflet denizinde uyutan
Neydi beni bütün gövdemle azaba düçar kılarak
Bu muştusuz düş yorgunluğumla birlikte yutan
Her gece gün ışığını beklemekten bitap
Düşen göz kapaklarım
Gün ağarınca da yüzümde belli belirsiz bir şaşkınlık
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla