Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Dövmüş bakırını gün kızılı bozkırında.
Utancını vurmuş yüzlere sanki.
Yaşanmamış hayallerini yakıyor,
Tac Mahâl’in kubbelerinde.
Meyhanesi isyankar,mabedi değirmeni.
Soğuyan gönülleri öğütüp yine seriyor yerlere.
Yeniden yeşerir sevgi tohumları diye.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta