Ne Fayda Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Gün gelirki uçar ruhun.
Yiyip,içip beslediğin.
Aman deyip titrediğin:
Vucudunudan gelmez fayda..

Eşin, dostun toplanırlar,
Seni tabuta koyarlar.
Kara toprağa katarlar.
Güçlü olsanda ne fayda.

Göçeceksin bu dünyadan,
Ferman çıktımı Mevladan.
Cebin yoktur, açık yakan.
Hazınelerden ne fayda.

Son olarak yolun uğrar:
Sessiz şehir mezarlığa.
Azıklardan al yanına:
Atlas yorğandan ne fayda.

Gelecketir münkir, nekir,
Soracaklar “Rabbin kimdir? ”
Konuşmaz ise bu dil:
Bir kaç dil bilsen ne fayda.

Mahşer denen o meydanda:
İnsanlar kalınca darda.
Rahmeti, rahman olmazsa:
Villa, köşklerden ne fayda.