Ne Fayda Şiiri - Mustafa Sevil

Tepemizde batmaz bir güneş bile olsa
Ne fayda ki aydınlatamadıkça bilincimizi
Anıların ve tabuların geçitsiz labirenti
Çürüttükçe kendi geleceğimizi

Çok uzakta iken tek kurtuluş ümidi
Zifir karanlıkta kaybolmuşken hayaller
Acılarımız ve gözyaşlarımızla, ne fayda
Kalp kırıklarına kurduğumuz hayaller

Ne fayda soldukça yüzümüzde gülüşler
Elmacık kemiklerimizde süzüldükçe yaşlar
Ve kederle tekleyen her kalp atışımızda
İsyan ediyorken biz tüm yaşanılanlara

Önümüzde güzel günler olsa da
Ne fayda dayanacak gücümüz kalmadıkça
Pes ediyorken artık son nefes diyerek
Bir ölü olarak yaşayacak olduktan sonra
Ne fayda