Ne Fayda Şiiri - Osman Kaya Malatya

Cemalin görünce kendimden geçtim,
Gönlüm sevdalara daldı ne fayda,
Umut verdi diye ben onu seçtim,
Beni hülyalara saldı ne fayda.

Bir sonbahar günü tanıdım seni,
Tatlı sözlerinle bağladın beni,
Çekerim dert ile başa geleni,
Umudum yarıda kaldı ne fayda.

Bu nasıl bir duygu saplandı öze,
Hıçkırdıkça yaşlar doluyor göze,
Yandı yürek döndü sönmeyen köze,
Aklımı başımdan aldı ne fayda.

Serden geçenleri yazar söylerim,
Gayrı libasları malı neylerim,
Ezgiler söyleyip gönül eylerim,
Ayrılıklar beni buldu ne fayda.

Sonunda kendimle baş başa kaldım,
Bu tükenmez derdi yar senden aldım,
Mecnuna dönünce perişan oldum,
Gonca güller gibi soldu ne fayda.

Aşkına düşeli ağlar gezerim,
Al giyemem kara bağlar gezerim,
Şaşkınım sinemi dağlar gezerim,
Sevdalı yüreğim öldü ne fayda.

Böyle acımaklı bizim halimiz,
Hani sıkı bağlanmıştı elimiz,
Kurudu bahçede gonca gülümüz,
Gülleri açmadan soldu ne fayda.

Köyümüzün önü gülle gülistan,
Eskidi mi canım çiçekli fistan,
Umudum tükendi yazsam da destan,
Yokluk saçlarımı yoldu ne fayda.

Zavallı gönlümü dağladın nice,
İsmini dilimden eyledim hece,
Uzanır tükenmez uykusuz gece,
Gözlerime yaşlar doldu ne fayda.

Seyrine takıldım hoş esen yelin,
Ah soldu mu acep tomurcuk gülün,
Duyduğum sevdiceğim olmuşsun gelin,
Aşık KAYA mecnun oldu ne fayda.