Ne Fayda Şiiri - Kenan Kervan

Sustu sonunda yüreğin sesi.
Soldu kalpte çiçekler.
Toprağın çorak.
Bitti son yağmurlar.
Bahar gelse ne fayda.
Kesilsin bütün sesler.
Şarkılar çalmasın artık.
Kuşlar ötse ne fayda.
Özlesen ne fayda gönül.
Ölsen ne fayda.
Ağlamak boş yere artık.
Her şey boş.
Duyan yok ki feryadını.
Yanmak ne fayda.
Gören yok ki gözden akanları.
Göller,denizler kuruttun yeter.
Akacak yaş kalmasa ne fayda.
Anlamıyor işte halden,anlamaz.
Dağları delsen ne fayda.
Yanlızsın bak yine.
Onca kalabalıkta bir sensin tek.
Seni arıyor şimdi bakışlar.
Gözlerde ışık yoksa ne fayda.
Sus artık sus ve git.
Konuşsan da boş işte.
Bağırsan da boş.
Sevme artık kimseyi.
Seven yoksa,ne fayda.
Varsın kimse bilmesin.
Varsın kimse duymasın.
Kimseler görmesin seni.
Artık kalsan ne fayda.
Dün,bugün geçti çaresiz.
Kalpte yangınlar,
Ruhunda volkanlar birikti.
Geçen güne yanma ey gönül.
Ömür bitse ne fayda.
Yandığına bakma be gönül.
Dünya yansa ne fayda.