Elimi kolumu bağlayan,
Çevremizi saran, yalancı etten duvarlara mı yanayım.
Yoksa
Herkesi karşıma alarak
Dimdik duran sessizliğime karşı tepkisizliğine mi,?
İçimde garip bir yalnızlık,
Yüreğim hiç bu kadar ezilmedi,
Senin hırçınlıklarına, aksi ve tatlı sevimli sertliğine
Sabırla bir gün anlayacak diyen yüreğim,
Şimdi bir taş, bir yarım ay, bir kara sevda,
Bir yanı hüzün,
Bir yanı yine de coşkulu,
Diyorum ki kendime
Elinde olan tek gücüm hislerim
Yıkılma sapasağlam kal,
Hain olan hislerin olmasın.
Yüreğindeki bahçene yine sahip çık,
Hayat güzellikleri sen görebildikçe yaşatır.
Sırtını dönersen
Ne farkın kalır o kazandık sananlardan,
Ne farkım kalır
Sevmeyi iki tatlı söz sananlardan,
Ne farkım kalır
Sahip çıkmayı başkalarının güçlerinden alanlardan,
Kendinde olmayanı başkalarında arayıp
Duygularını fütursuzca harcayanlardan,
Emek olmasa, katmazsan içine kendi canından,
Ne anlamı kalır dağları yıkarım demenin,
Bu sebeptendir ki
Acı çekmek diye bir şey yok,
Bu sebeptendir ki...
Hayat bize ne istersek onu yaşatıyor
Bu sebeptendir ki,
Ben ruhumu satılığa çıkarmadım,
Bu sebeptendir ki,
Sevmek denilen en katı anlarda bile,
Yüreğine sahip çıkmaktır. 19/08/2008
Kayıt Tarihi : 26.9.2019 10:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!