Ne FARKI VARKİ... Şiiri - Mustafa Yaralı

Ne fark eder uzaklara gitsem de.
Ateş yüreğimde, çile ensemde.
Gurbeti vatana tercih etsem de,
Kaçamam kendimden,ben yine benim.
Gölgem gibi sanki bahtım, kaderim.

Değişen ne var ki; sadece mekân.
Gün yine boğucu, kasvetli akşam.
Her taraf bulanık ne yana baksam,
Yer demir, gök bakır, kaskatı dünya.
Maddenin içinde kaybolmuş mâna.

Meçhullerle dolu her yeni sapak.
Yollar ya sarp yokuş, ya çıkmaz sokak.
Gün batmak üzere menzil çok uzak,
Muhannet vâdisi geçit vermiyor.
Kalleştir havası sert sert esiyor.

Umutla çaldığım bütün kapılar,
Tokat gibi suratımda şakılar.
İnsan değil sanki taştan yapılar,
Kim bilir belki de taştan da serttir.
Ölüler diriden daha da merttir.

Hep aynı çırpınış,hep aynı kafes.
Acılar içine sıkışmış heves.
İçimde boğuşur çığlık çığlık ses.
Bir ses ki o sese kulaklar sağır,
Hissedip duymanın bedeli ağır.

Mahpushâne sanki şu sonsuz âlem.
Et kemik içinde tutsaktır gâyem.
Beni hiç kimseler anlamaz mâdem,
Ey sahte büyücü bahtımdan el çek.
Sar beni hakikat, sev beni gerçek.

11.01.1989