Ne Farkeder Şiiri - Süleyman Düzgünoğlu

Hasan, ali, Hüseyin, veya Mehmet,
Adı neyse ne, ne fark eder,
Eminim bir gün olacaklar,
Pişmanlıktan derbeder.
Bak elleri nasırlı çiftçi babaya.
Tırnaklarıyla sürüyor tarlayı.
Özenle hazırlıyor, usulca serpiyor tohumu.
Teriyle suluyor bağını bahçesini,
Emek veriyor, zaman veriyor, kendinden veriyor.
Sonra sabırla bekliyor yeşermesini.
Bir bakmışsın rüzgar esmiş yatırıyor ekini,
Bir bakmışsın dolu vurmuş kırmış belini.
Bazen de bire on veriyor,
Mutlu ediyor kendini.
Tıpkı çiftçilik gibidir sevgide,
Emek, yürek, beden ve sen.
Hava su toprak güneş gibi,
Olmazsa olmazlardır.
Hayatta, yaşamda, insanda aşkta,
Sevgi tohumları ekilmeli yüreklere.
Arkasında durmasını bilmeli,
Korumalı rüzgardan, doludan selden,
Yalancıdan, yağmacıdan, vurguncudan.
Sahiplenmeli,
Senin onu sahiplendiğin kadar.
Dedim ya güzelim,
Adı neyse ne, ne fark eder,
Adam değilse eger……………..

Cunda yolunda……..Süleyman Düzgünoğlu