Ne Fark Ederdi Ki Şiiri - Mehmet Zafer

Umutlarım vardı benim,her sabah belki diye beklediğim
Kaç geceyi yıldızlara içimi dökerek geçirdim
Kaç gece karanlık bir köşede içime akıp gittim
Kaç gece ellerim cebimde sokakları arşınladım amaçsızca
Gün geldi yağmurda ıslandım
Gün geldi ayazda kaldım
Ama hiç bir geceyi umutsuz yaşamadım
Bekledim,bir türlü gelmedi beklediğim sabahlar
Zaman akıp gitti,geriye bakılacak hal kalmadı
Baksam da ,elde avuçta bir şey bırakmadı
Harmanlanmış bir avuntuya kapılıp geldim bu yaşa
"Sabret" diyorlar,"sabret ilerde düzelir" diye
Ne kadar gideceğimi söyleyen de olmadı
Sabrettim,derdimi soran da olmadı
İçim dışım ayrı havalarda
Gülsem de gün yüzüne,gözlerimdeki pusu saklayamıyorum
İçimdeki karanlığım dudak kenarlarımda birikiyor
Beynimde bir kangren yarası gibi özlem
Kirpiklerimde biriken nem yanaklarımdan süzülüyor
Gözlerimdeki şimşeğin farkına kimse varmıyor
Ne yaşadığım belli,ne yaşamadığım
Sürünüp gidiyorum işte
El alem kendi aleminde yaşayıp giderken
Yuvasız kuşların göçlerine kapılıyorum her mevsim
Ne sığınacak bir limanım var,ne yaslanacak bir duvarım
Ulu orta yaşıyorum zaten
Bir baltaya da sap olamadım
Ömür de gelip gidiyor
Artık bu saatten sonra umut neme gerek,hayal neme gerek
Kim bilir hangi ıssız durağa yığacağım bu yorgun bedeni
Hangi küfe taşır günahlarımı ?
Hangi nehir yıkar bu kirli kaderimi ?
Ben böyle bir yaşantıyı hakettim mi bilmiyorum
Kime ne zararım oldu,onu da hatırlayamıyorum
Hangi ahın bedeli bu, bana reva görülen ?
Kanadı kırık kuş misali bıraktım bedenimi ıslak kaldırımlara
Hangi yöne savurmuş ömür denen rüzgâr, umurumda bile değil
Yaşamak dediğin zaten alnımda kara bir yazı
Sevda dediğin aç bir kurt ve gönlüm uysal bir kuzu
Yıllardır yaralanıp yaralanıp kanıyor
Ne ettiğim feryadı duyan var,ne çektiğim çileyi soran
Dünyanın da tadı tuzu değişti
Mevsimler anlamsız,iklimler kırık
Takvimler yapraklarını savurup gidiyor
Seneler senelere devrediyor çektiğim acıları
Hangi kuyuya baksan acılarımı görürsün
Acılarımda biriken umutlarımda kendini bulursun
Senden başka acım yok
Feleğim acılarla donatmış aşkımın çarkını
Her dişlinin arasında binlerce yıllık acı çektiriyor
Hasretin yükünü vurmuş sırtıma ,yokuşlarda koşturuyor günlerimi
Bilsen nasıl tükendiğimi,beklettiğin günlerden utanırsın
Ben bıkmadım bir an snei beklemekten
Ve hiç bir zaman vazgeçmedim yolunu gözlemekten
Soran oluyor seni,gelmeyişini izah edemiyorum
Sensizlikten defalarca utanıyorum
Yokluğuna isyanımı kabahat sayıyorsun da
Bekletmek günah değil mi ??
Zamanlı ya da zamansız, hep birlikte akmalıydı gözyaşlarımız
Hüzün ya da mutluluk,ne farkederdi ki !!