Ne er kaldı, nede han Şiiri - Haydar Dem ...

Ne er kaldı, nede han
Gönül oldu ziyan, gönül oldu zay…
Ne er kaldı, ne han, nede tay, vay vay
Ciğer, yürek, hem ruhu yaralı say,
Neler ummuştuk, neler bulduk, vay vay
*
Makam, mevki ve bilimsel etiket,
Başkasında etik arar, kendine mert.
Sevgiden uzak, parayadır hürmet.
Ne er, ne han, nede tay kalır elbet.
*
Bak dağlarda engindir hem yüce,
Kar yağar başına, gitse de güce,
Kurt işin kendi görür, güven yoksa,
Hana er, taya kır, yakışmaz niye.
*
Makam, mülk, para, kimseye yar değil.
Mal mülk değil, şeref bırakmak ehil.
Marifet gönüller yıkmakta değil,
Gönüllere han kurup, er olmak kabil.
*
Vicdan muhasebesi, ruhu yakar,
Kalplerde han edinmek, sevgi ister,
Etik dediğin; kıstastır hem değer…
Etik bulmamaksa, ithama gider(girer)
*
Derler; kişi kendinden bilir işi,
Aklansan da ithamdan, kalır izi.
Er odur ki tartsın, ağızda sözü.
Gönüllere han kurmak, erdem özü.
*
Hanın eri, tayın kırı makbuldür.
Kalp kırılırsa, yapacak ustası yoktur.
Bir keşkül, bir hırka, vicdanen haktır.
Fazlası haramdır, harama çarktır.
*
Üryan gelen, püryan gider mi acep?
Asil kalpte, pul hırsına yok hacet.
İnsan; sevgi ekip biçendir elbet.
Gönül han, oraya er olmak marifet.
*
Bir gün kazarlar çukur, arkın arkın.
Güvenme, mal, mülkün var etiketin,
Akçe, makam hırsın, çevirir çarkın…
De… anar mı seni dalkavukların.
*
Demoğlu’yum döker için, derdi çok.
Dinime sövende, Müslümanlık yok.
İncin, incitme diyen felsefem tok.
Han buldum er’i, tay buldum kırı yok.
Haydar Demoglu/Bergama -İzmir
www.haydardemoglu.com