Ne Duruyorsun... Şiiri - Belgin Yazar

Canımı acıtmadan sevebilir misin?
Kalbimi kırmadan,
Beni cam gibi kırmadan,
Oyuncak gibi parçalamadan,
Dağıtmadan, sevebilir misin?

Derman olabilir misin yaralarıma,
Güneş gibi doğabilir misin hayatıma.
Beni benden almadan,
Gözlerime kara bulutlar indirmeden,
Yüreğime yağmurları yağdırmadan,
Ruhumu öldürmeden sevebilir misin?

Benim yerime düşünür müsün hayatı,
Benim yerime de savaşır mısın?
Paylaşır mısın benimle hayatı
Dile düşmeden, göze gelmeden,
Sevebilir misin?

Gözyaşımı siler misin ağlarsam eğer,
Beni sarar mısın üşüdüğümde.
Elimden tutup kaldırır mısın tökezlersem eğer,
Yolumu aydınlatır mısın, önümü göremezsem eğer…

Korkuyorum sevmekten sevilmekten,
Yenmemi sağlar mısın korkularımı.
Ayrılıklardan korkarım ben,
Aldatılmaktan, ihanetten,
Yalandan…
Yanıldığımı gösterir misin korkularımda.

Beni yüreğine girip,
Ruhunu tarumar edip,
Bedenine alıştırıp,
Gittiğin kadınlardan ayrı tutabilir misin?
Vazgeçer misin benim için onlardan…

Benim için, benimle sever misin?
Denizi, güneşi, doğayı…
Kısaca yaşamı.
Tutabilir misin verdiğin sözleri,
Gelmeyi bildiğin gibi,
Gitmeyi de bilir misin beni üzeceksen.

Sevgini korkmadan gösterir misin bana,
Fütursuzca sever, sarılır mısın bana.
Sırtımı dayayabilir miyim sana,
Güvenebilir miyim?
Bir evladın annesine güvendiği gibi.

Yapabilir misin bunları,
Güvenir misin yüreğine.

Beni yarı yolda,
Çaresiz, kolu kanadı kırık,
Perişan bırakmayacağına…
Yüreğimde bir yara açmayacağına,
Yuvasız kuşlar gibi,
Kurumuş çiçekler gibi,
Sevgisiz bırakmayacağına güvenir misin?

Var mı sende o mangal gibi yürek…
Varsa eğer… Ne duruyorsun?
Gelsene…

Daha ne bekliyorsun...

02.03.2010