Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Devir öyle bir acaip hal almış,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?
Herkes kendine göre bir yol bulmuş,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Bir çift kelam söylesen sana kızar,
Adam dalga geçerek seni bozar.
Dost sanırsın ardından kuyu kazar,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Sana karşı nefret duygusu taşır,
Seninle uğraşırken olur hışır.
Yüzüne güler ardından konuşur,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Adam bir yol tutturmuş yürür gider,
Elinden gelse hep kötülük eder.
Yüreğinde sana karşı kin güder,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Geriden zannedersin uslu durur,
Usulca sokulur yanına varır.
Düştüğünde bir tekme de o vurur,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Sen zannedersin güneş gibi doğar,
Kızdığı vakitler gürleyip yağar.
Elinden gelse seni suda boğar,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

İyiden fazla kötüler çok artık,
Sen gel de işin içinden çık artık.
Hiç kimseye itimadım yok artık,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Bu zorluğu bizler nasıl yenelim,
Ne yapıp ta aslımıza dönelim?
Siz söyleyin biz kime güvenelim?
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Bu nasıl dolaptır çarkıyla dönen?
Bu çarkın içinde bizleriz yanan.
Her tarafta bir tuhaflık var inan,
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?

Yusuf olarak bu işe gelemem,
Etrafa bakıp keyfimce gülemem.
Ah gardaşım ah! Ne yapsak bilemem?
Ne dosta güven kalmış ne düşmana?