Ne Dost Kaldı Ne Ahbap

Ne acı da ağlamayı bildik;
Ne tatlı da gülmeyi...
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...

Her şeyden, herkesten uzak;
Bir aile gibi iken, el kaldık...
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...

Şimdi her şey cepten, paradan ibret olmuş;
Dost kelimesi harbi sadece kelime olmuş...
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...

Benim öğrendiğim, benim bildiğim;
Dost sadece maddi destek olmazdı;
Benim öğrendiğim, benim bildiğim;
Dost maddi manevi destek olurdu...
Doğru ya; Şimdi ne dost kaldı, ne ahbap...

Ben seni unutup hatırlamasam;
O da büyümüş, o da beğenmez küçümser olmuş derler;
Hatırlasam, hatır bilmeyip gelmezler...
Ben, ben ne diyorum?
Doğru ya; Ne dost kaldı, ne ahbap...

" DOĞRU YA; NE DOST KALDI, NE AHBAP "