Ne Doğan Günde Bir Fer Kaldı

Ne doğan günde bir fer,
Ne açan güllerde bir şevk kaldı,
Giden bir candı,
Ardında kuru bir dal kaldı.

Hayat denilen bu işte,
Geçse de günler bir biçimde,
Yollar hep aynı kavşağa çıkıyor,
Uzayan zaman mefluç ediyor insanı,
Yok zira hep zinde kalma fermanı.
*
Fer: Parlaklık,aydınlık.
Şevk: İstek,heves.
Bezgin: Yaşama ve iş görme isteğini yitirmiş.
Mefluç: İnmeli,felçli.
Zinde: Dinç,canlı,diri,sağlam.
Ferman: Buyruk,emir.

12/8/2020 -Ömer Akbıyık