Ne diyeyim gönül sana,
Sarılacak dal mı kaldı,
Bin bir çeşit dallarından,
Meyve veren bağ mı kaldı.
Çıktık gurbetin yoluna,
Düştük herkesin diline,
Diktigimiz fidanların,
Yaprağında gül mü mı kaldı.
Bu gençliği nerede buldun,
Çok koştun da tez yoruldun,
Yokuşlarda tırmanıp ta,
Düzlerde mi kayboldun.
Bazen hayat böyle geçer,
Sanki durmuş insan seçer,
Gençlik seldir akıp gider,
Durduracak hal mı kaldı.
Ne aç doyar ne tok yemez,
Nerde biter kimse bilmez,
Nefse uyup insan beğenmez,
Toprağa girmeyecek insan mı kaldı.
Kayıt Tarihi : 14.1.2025 18:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!