/ Toprağa selam verdim,bir tohum ektim,
Binlerce çiçekle, ağaçla, meyveyle karşılığın verdi. /
Topraktır diyerek geçmedim bastığım yerleri,
Böcektir, kuştur, çalıdır,dikendir,
Kumdur,çamurdur diyerek hiç birini küçümsemedim.
Bilirdim hepsinin önemini,varlığının amacını
Uçanı da, sürüngeni de, dört ayaklısı da, yüzeni de,
Vardı hepsinin elbette âlemde bir görevi.
...
Doğanın en büyük düşmanı biz insanlarız.
Betonlarla, yangınlarla, savaşlarla,
Doğanın dengesini bozanlarız.
Derler ki insan
Konuşan ve düşünen akıllı bir canlıdır.
Insanların ne kadar akıllı olduğu bilinmez ama,
Diğer canlılar yanında en akılsız olduğu çok belli.
Kendi yaşadığı dünyayı yakar, yıkar,
Doğayı mahvetmede üstüne yoktur,
Bir kaç tane beton villa yapacağım
Üç kuruşluk maden çıkaracağım diye
Ağaçları keser, ormanları yakar,
Dağları, yeşil tepeleri delik deşik eder,
Tarım arazilerini yok eder.
Akarsulara, göllere, denizlere zehirleri ve tüm pisliğini akıtır,
Güzelim arazileri, yaşadığı çevreyi çöpleriyle doldurur.
Adımız insandır sözde düşünen canlılarız,
Önümüze çıkan canlı cansız her şeyi yok etmekten zevk duyarız,
Bunlarla da yetinmeyerek savaşlarla kendimizi, içinde yaşandığımız dünyayı yok ederiz.
Ne diyelim insanız işte,
Canlılar içinde üstünlüğe sahip tek düşünen akıllı canlıyız.
Kayıt Tarihi : 2.11.2019 13:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!