Sevmedikçe sevmek...
Sevmese de, gene sevmek...
Yaşamadıkça bilmek...
Yaşamayı öğrenmek gibi....
Duygularınla kalmak..
Ya da onunla var olmak..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Görmek onu, görünmemek...
Hislerini bilememek..
Düşünmek, affetmek..
Uğruna dönmek gibi....
Kaleminize sağlık
kutlarım saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta