Ne Deyim Afşinim Şiiri - Hamiş Mustafa

Sordum kodalak Ahmet emmiyi,
İstedim onun evine gitmeyi,
Unutmam mümkünmü kuz bahçeyi,
Ne deyim Afşinim.

Gözlerim arar leblebici Haçiyi.
Sordum onunla gülmeyi,
Nice insanları sevmeyi,
Ne deyim Afşinim.

Mezarda yatar ibiş Alim.
Unutulurmu yaşadığın sevinim,
Dedim bilen varmı beyim,
Ne deyim Afşinim.

Düğünlerde oynardı kızı,gelini,
Davulcu irbiyemlerin hani,
Nerde kaldı sevenler beni,
Ne deyim Afşinim.

Eski fırınları görmedim,
Kamil emmi nerde dedim,
Eski yere bakıp bildim,
Ne deyim Afşinim.

Kodaz süleymanı sordum,
Yaşadığı evi buldum,
Viran olmuş yere oturdum,
Ne deyim Afşinim.

Mustafa yazar gözleri dolar,
Dalar gider uzaklara bakar,
İçindeki sevği onu yakar,
Ne deyim Afşinim.