Ne Deyim Şiiri - Bülent Baysal

** NE/DEYİM **

Çaldınız günü, koydunuz nasıl bir yarına
Herkes düşmüş cebine, bir tek kendi kârına
Mazlum aç, sefil, var olan ekliyor varına
Sevdasız zamana söz kifayetsiz ne/deyim

Kıydınız gence, geleceğe, umutlarına
Artık inanmıyorum diz boyu yalanlarına
Hiç dokunulmaz hamuduyla çalanlarına
Bedenler abdestliymiş beyin cünup ne/deyim

Koruna yandık dünya, kaldık araflarına
Umut ne yanadır düşer hangi taraflarına
Neden denk gelmedik hiç insan sarraflarına
Doğa sevda dokurda gözler görmez ne/deyim

Ne bülbül koydunuz kalsın bağda ne de bağban
Ta baştan kestiniz suyu akıp gelmez dağdan
Son fatiha sevdaya o da gitti bu çağdan
Cüsseler heybetliymiş gönül cünup ne/deyim

Çok kara kışlar gördük, yok böyle tipi boran
Var mı acep eğip bükmeden doğruyu soran
El değil iki gözüm, biz olduk bizi yoran
Dağ taş dile gelir esen rüzğara ne/deyim

Ne yayla koydunuz, ne uzaklarda köy kaldı
Şehir mülteci doldu, sahip oldu, kök saldı
Yerle yeksan oldu değer, bizi bizden çaldı
Benlik kalesine şah olmuşsa dil ne/deyim

Bülent BAYSAL