Ne desem Şiiri - Neşe İriz

artık konuşsam
ne fayda;
bir çift gözün aktığı yürekte kıymeti olmadıkça...
yaralarımdan sızan kırmızısında yanan sözlerden
bir ötesi olamamışken
bu yalan yüzlü hayatın bana düşen paydasında...

vakitler netamali,akar durur
ve bana mı inat bilmem
her dem acılarıma vurur...

Sen ne desen de ne fayda
kimyası bozulmuş ruhumun dengesine hiç bir kuram çare olamıyorken
susmak susmak
gelir

ve içimin yangınına kordan merhemler sargılarım
gecelerden payıma düşen yalnızlıklarımda...
atık düşüncelerimden kalan kırıntılar
düğümlenmiş ruhuma iyice dolanırken
bıraktım unutulmuş adsız kıyılarım da çocuk yarınlarımı...

ben o anlarda kuruyorum
bodoslama duygularımla
hilkat garibesi devrik tümceler
utanıyorum
ve o an işte yazmaktan cayıyorum...

her kalem ile göz göze geldiğimde
o suskunca masada beni düşlerken
ben utancımı sindiriyorum göz bebeklerime
susuyorum
eğiyorum
boş sayfadan bana bakan yüzüme

ıslanıyor bir anda kağıttaki yüzüm
gri dökülen yaşlar siyaha dönüyor hüznümün yansımasında
gözyaşlarını silebilecek sözleri üzerine sermek isterken
kalemim kanayan mailiğinde boğuluyor,
katili oluyorum titrek ellerimle
susuyorum
çeviriyorum
gözlerimi
boş pencereden yansıyan yüzüme

bir çift kumru yüzün sürüyor yüzüme
korkuyorum akan sevgiden
çocuk yarınlarım ağlıyor,sağırlaşan kulaklarımda
ve bastırsın sesini diye
düşsel oyunlar kuruyorum kalemimin kokuşmuş leşi ile
susar diye
susuyorum

bir kez daha
terk ediyorum
umutsuzluğa hüküm giydirilmiş gözlerimi
kuramadığım sözlerimi....

NEŞE İRİZ
(10.02.2011)