Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
sevmek mi zor sevilmek mi.. güzel bir şiir yüreğinize sağlık tebrikler.. şiir tadında güzel günler diliyorum...
Naime hanım siz hep takdir ettiğim şiirlerinizi zevkle okduğum şairelerden birisiniz samimiyetimle söylüyoum şiiriniz benim sitilimin dışında bir şiir olmasına rağmen derin manalar ihtiva eden harika bir şiir olmuş yürğine kalemine sağlık tebrik ediyorum selamlar...
Sevmek kolay ve engüzel olanı,sevdiğinden emin olurda sevildiğini bilemez insan,zor olan ne sevmek nede sevilmek... zor olan sevgiyi muhafaza edip sevdiğini üzmemek...Yüreğinize sağlık sevgili dostum çok ... çok güzel olmuş şiir'inkutlarım seni kalemein dinmesin.
şarkılarda da sorulur sevenden sevilenden, karşılıksız sevenden. oysa seven aynı zamanda sevilendir insan hem sever hem sevilir.aşık maşuk muhabbeti gibi.başarılı çalışmnızdan dolayı kutlar,paylaşım için teşekkürler......
Nsime kardeş şiirin her satırı anlam ve duyguyla dolu çok güzel bir şiir heleki sevmekmi zor sevilmekmi finalinle muükemmellik katmışssınız şiire mademki sormuşssunuz bende cevaplayayım sevmek çok zor sevilmekse çok güzelhem seven hem sevilen olabilmemiz dileğimle şiire tam paunımla 10 saygılar
Desem ki
Sevmek mi zor, sevilmek mi?
Ne dersin Usta? ...
Slında ikisi de kolay ama gözlerimizde sakladıklarımız var... Gözlerimizi sevgiyle açtığımızda her şey daha kolay olur, ışıltıyla bir sevgi sözcüğü, önümüzü aydınlatır... Bu yüzden, çocukların gözlerine bakarım ve önce onlar için şiir yazarım! Sevginin Prensesi sevgili kardeşim, şiiriniz çok güzel etkileyici, sevgiyle açılan gözler sağ olsun... 10 puan +ant. Güneşli, sevinçli yarınlara...
Cümlelerin anlamını
yürek imbiğinden süzdüm
gördüm ki;
sevgiyle yıkanmış dillerin pası
keşke
her yürek sesi şefkatli olsa
silinirdi dünyada o zaman
nefretin siyah badanası SİZİN YÜREĞİNİZ DE ANLAM BAKIMINDAN SANKİ BİR UMMAN DENİZ KALEMİNİZ ÇAĞLASIN SEVGİLİ ŞAİREM
Öyle narin derlediniz ki herşeyi harika TEŞBİHLER VAR...Ve şiiri sonlandırışınınızdaki toparlayış mükemmel...Çok keyif aldım,TEBRİK EDERİM SAYIN USTA...
Sevda okyanusunda boğuşan yüeğin,tek bir amacı vardır.O da huzur sahiline ulaşabilmek.Ayakların yere basıyorsa yüreğin karaya vurduysa,mutluluk yanı başında demektir.Başkalarının seni sevip sevmemesinin hiç ehemmiyeti yoktur.Önemli olan senin ne kadar sevecen olmandır.Çünki diğer sevgiler sana ait değildir.sen sana ait olana sahip çık.Diğerlerini dert etme be usta.
selam ve tebriklerimle
Kalem olunca usta/Özlü yazar her hususta /Unutulmaz bir tek sözü/Hepsi kalır usta/
Kırma kimsenin yüreğini/Bulamazsın onaracak usta.İ.G
Güzel dizelere inci çiçekleri bıraktım gönülden, usulca dost eliyle, incitmeden....SEVGİLERİMLE.......+
Bu şiir ile ilgili 137 tane yorum bulunmakta