Bizim evde bir kutu var.
Kutunun bir de düğmesi...
Herkesin evinde de var
Yeri hep te baş köşesi.
Gidince görüyorum,
Annemle gezmelere...
Babam işten dönünce hep
Basıyor düğmesine...
O açıyor haberleri,
Bense kapıyorum gözlerimi...
Bir de kulaklarımı.
Görmek istemiyorum çünkü
daha oyun oynamasını bile
bilmeyen çocukların
gözlerindeki acıyı..
Silahların gölgesinde
yaşayan arkadaşlarımı;
Kimi yaralı bereli
Kİminin kırık kolları..
Kiminin yaşlı gözleri
Hatta öyleleri var ki
bir daha açamayacak gözlerini...
Bazıları açsa bile
Ne anne kalmış ne evi...
Söylermisin bana babam;
Kapatırsak o kutuyu
Bir daha hiç açmasak? !
Çocuklar güler mi artık,
Karınları doyar mı
Ne annesiz,ne babasız
Ne de evsiz kalmazlar mı? ? ? ?
Kayıt Tarihi : 14.11.2007 11:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
işte bu efendim
şiir
kutlarım
iç
TÜM YORUMLAR (2)