Ne dersen de! Şiiri - Selva Durmazemir

Kah göçmen kuşlar gibi yüreğim
Uçarım uçarım hep sıcak diyarlara
Sevmem hiç soğukları
Ürküten şimşek seslerini
Kaçarım sert rüzgarlardan
Yorgun düşse de bedenim
Bulurum en güzel yerleri
Konarım yemyeşil ağaçların dallarına
Dinlenirim sükunetin gölgesinde
Dayarım sırtımı Yüce kudrete..

Kah yüksek dağlardaki duman gibi yüreğim
Gitmem kalırım öylece
Dönerim kendi eksenimde
Çaresizlik midir acizlik midir bilemem
Yumulurum bir dağın zirvesine
Güneş doğsa derim kendi kendime
Tüm zerrelerim aydınlanır o an güneşle
İşte o zaman kararmaz etrafım
Ulaşırım engin ufuklara
Var olurum yeniden Rabbimin diriltmesiyle..

Ey benim mahsun yüreğim
Herşey istediğin şekilde olsa ne ala
Lakin sır perdesi var arada
Anlamak zor
Zaman ilaç
Yüreğin kaçsa da soğuk iklimlerden
Dumanlı dağlar çıkar karşına
Sarar sarar benliğini
Bağlar elini kolunu
Kırar kanadını
Elbet Yaradanın vardır bir bildiği
Hikmet incileri dökülecektir belki az sonra
Ya da çok sonra
Ne farkeder ki er ya da geç olması
Bitmez belki de dünyanın tadını kaçıran
Adını kendin koyduğun ya da koyacağın
Hikmet zinciri
Bazen dersin çile tezgahı
Bazen dersin dert yumağı
Bazen de dersin mükafat çağlayanı
Ne dersen de!
En ufak üzüntünde günahına keffaret saklı
Çektiğin her acı bil ki cennet basamağı
Ve belki de yaşadıklarında Rabbinin rızası saklı..
Sen yönel ve de Rabbine
Allahım herzamankinden daha çok
Daha çok muhtacım merhametine
Bırakma nolur beni
Çektiklerim çevrilsin lezzete
Ve..
Olsun artık referans tüm güzelliklere..