Ne Derler Değil Mi? Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Yalnızım
Sevdalar yarım yine,
Tuşlar dokunsa da parmaklarıma
Parmaklarım yürek ister, gönül ister, ten ister.

Yalnızım senin gibi,
Kalmadığında beklediğin bir şeyler,
Ya da umutsuzluğunda kim bilir,
Yetmiyor bazı şeyler.

Hani
Kafeteryada oturduk ya,
Masadaki vazoda güller vardı hani,
Sen açmış yüreğini anlatıyordun,
Bense o güllerde yaşıyordum seni.

Siyah güllerin içinde böcek olmak istedim o an,
Sokulmak, koklamak,
Sen sığınmak de en iyisi,
Benim gibiydin biliyor musun?
Dökerken içini.

Bir yere gitmek isterde gidemezsin,
Üzülürsün,
Sonra götürmek isterler,
İsteğin gitmek değil ki;
Gittiğin yollardan dönmek istersin
Anlamazlar,
‘Neden? ’ derler,
Anlatamazsın.

Kendinle konuşursun saatlerce
Yüz yüze
Kendinle baş başa kalırsın ya,
Binlercesi olsun isterse çevrende ne yazar?
Sen,
Masumca şefkat istersin.

Sevgi, aşk diyemezsin yasaktır,
Ne derler değil mi?
Senin de insan olduğun unutulmuş çoktan
Boş ver,
Herkes kendini düşünür can.

Bak
Klavyemin başında seninle konuşuyorum sanki
Evet, sana yazıyorum tüm bunları.
Biz iki yalnız,
Nasıl mı?
Düşün anlarsın,
Yine de bunlar bizde kalsın.

Dost, kardeş, arkadaş, sevgili
Ne dersen de,
Adımına adım,
Söz verdim,
Baş koydum.

19.Haziran.2009 12.55