Ne Denirki... Şiiri - Serap Özkan

git demek kolaydı,
git demek,yeni bir hayat,
yeniden yarat demek kolaydı,
sevgilim git demek kolay degil
kolaydan daha kolaydı...

hazırlanmak bir kaç saatte
tası tarağı toplayıp git demek
ya gitmek,
düşünki ardına bakmadan,
çıktıgın kapıyı birdaha açamayacagını bilerek
gitmek, gitmek kolaydı..

nefessizim dogru,yetmiyor sevda,
yetmiyor gülüşlerin,
gülüşlerin kadar ışıltılı öpüşlerin
yetmiyor,
ama ne edersinki
kapıyı kapatıp ardından
çekip gitmeye,
dönüp ardına bakmadan
yeni bir hayata
bu yürekte yatmiyor...

soguk yataklar,
ayaklarım üşüyor yar,
yoksun diye tırnaklarım üşüyor.
yine aynı lambayı yaktım
ışıgını tavana bıraktım,
uzandım sırtüstü aydınlığına baktım
oyunlar oynamadı hare kümeleri tavanda
oysa seninle halaya dururlar sanırdık
kanmışız yar,kandırılmışız,
yokmuş ışıkların ruhu
yokmuş tavandaki harelerin huzuru...

içimde kanlı savaşlar,
içimde hilebaz savaşçılar var
gözlerimde donmuş yaşlar yarr,
duy sesimi,duy ki ver nefesini
ellerim üşüyor ısıt beni....

sensiz yürüdüğüm tüm yollar yokuş şimdi
kokladığım tüm çicekler yaprak döküyor
sensiz denizin rengi yok ki yar....
üşüyorum gel ısıt beni...

hiç düşünmedim
çektiğim tüm acılara ragmen
hiç düşünmedim,düşünemedim,
yar nerdesin,kimlerlesin,
üşüdüm, üşüyorum
düşündükçe bilinmeze düşüyorum...

şarkılar dinledim yokluğunda
yeni şiirlerde okudum
şiirlerden şarkılardan falda tuttum
sardım sarmaladım yalnızlığımı
yalnız gecelerde sarhoşta oldum
zaman zaman,zamansız sevişmelerde
adımı kimliğimi adresimi untugumda oldu
herseferinde yine sana
yine sana döndüm
hani sevda büyüktü
hani sevda aşardı
hani sevda gel deyince
gelmez koşardı
neredesin sevdam
sesim çıglık oldu gecelerde
bak kan var orta yerde
içimde kanayan
hani sevdaydı adım
hani sevdaydı adın
şimdi çicekler susuz
şimdi perdeler örtük
şimdi ağıt zamanı
bireazdan cenazemiz kalkacak
birazdan sevdalı yüreğim
oturup orta yere
bir ağıt yakacak
bir ağıt ki
yüreği ellerinde
sevdalılar bakacak...

üşüyorum,
üşüyor ellerim,
yatagım üşüyor sensiz,
yastığım kimsesiz,
çiceklerim susuz,
perdelerim örtük,
mum yakıyorum
tütsülüyorum sensiz kalmış heryeri
bitiriyorum nefessizliğimi,
üşüyorum ben,düşüyorum ben,
düşler büyütorum heryanımda,
sonra alıp onları incitmeden
uyutuyorum kurumuş çicek yapraklarında,
sonra susuyorum
ağlıyorum soınra,bağırıyorum
bağırıyor bağırıyor,sonra yine
yalnız seni,bir tek seni çağırıyorumm.
duymuyorsun....
sessiz çocukluğum uyanıyor sesime
bir çelenk yüklenmiş sırtına
kan ter içinde
bırakıyor kanadığım o yere
elveda de anne diyor bana
çocukluğum çocuğum
elvada diyor sana....