Ne'den Sonra Şiiri - Erdem Özdemir

Bakma bana küçüğüm, kanma inanma sakın
Her inanış dönülmez bir aldanıştır bende
Alışma ellerime, bulma gönlüne yakın
Sonu hüsran bu yola girip kaybolma sende

Ruhumun en münzevi köşesinde yer tutup
Yüzyıllarca yaşarsın inan hiç yorulmadan
Lakin has bahçelerde bile dertsiz boy atıp
Hiçbir gül açmamıştır, dalları kırılmadan

Sana bensiz ve aşksız yaşattığım yılların
Her an ıstırabını duymaktayım ben inan
Yüreğimi huzura götürecek yolların
Kapandığı tek andır gönlünden çıktığım an

Sen ki gönlünde, mümkün olmayan bir sevdayı
Hiç şikâyet etmeden iki sene uyuttun
Bense bir rüya peşinde dolaştım dünyayı
Sevmek telaşesinde sevilmeyi unuttum.

Yaşattığım soğuk ve uykusuz geceleri
Unutup ta yine gel bana yar ol diyemem
Aşkımı ilan için seçtiğim heceleri
Yüzüm yok, gözlerine bakarak söyleyemem

Her ne varsa âlemde, güzel diye anılan
O, sana benzeyebildiği kadar güzeldir
Dalında açılmamış tomurcuk gül sanılan
Senin yanında rüzgârda savrulan gazeldir

Bırak ipek saçını tarasın sam yelleri
Gözlerinin ferinden gökteki güneş yansın
Mah teninde dolaşsın tabiatın elleri
Yanağının alını gonca güller kıskansın

Bugüne dek nerdeydin diye bana sorarsan
İnan bunu gönlümce beyan edebilmek zor
Şimdiki bu halime bir gerekçe ararsan
Buhranlı gecelerle geçmiş senelere sor

İşte böyle nazlı yar, bu aşkın bedelini
Sen aşkı tanımadan, fazlasıyla ödedin
Şimdi açık ellerim, gel sen de aç elini
Bilirim, hiçbir şeyi bu kadar dilemedin