Ne Demeliyim Şiiri - Muharrem Abut

Ne demeliyim ki şimdi sana?
İyi olduğumu söylemeliyim,
Canım yanmıyor,
Yüreğim sıkışmıyor,
Unuttum demeliyim seni.
Unuttum seni.
Gülüşlerini unuttum.
Bakışların aklımda değil artık.
Canım dediğini aşkım dediğini dahi anımsamıyorum.
Aklımdan çıkardım seni.
Hayatımda sen yoksun.
Attığım adımlarda seni düşünmüyorum.
Kavşakta beklerken kaza yapacağım diye ürkmüyorum.
Kahve de arkadaşlarıma hiç yoktan kızmıyorum.
Hava durumu ile çok fazla ilgilenmiyorum.
Kahretsin beni!
Kahretsin!
Yalancının tekiyim ben.
Bütün sözlerim yalan.
Bütün sözlerim aksine.
Utanmaz, arlanmaz, bıkmaz, usanmaz bir aşığınım hala;
Kovulduğu kapıdan medet uman.
Sevseydin kovmazdın ki beni;
Bu kadar kolay git demezdin ki;
Acılar denizinde boğulacağımı bile bile.
Beni terkedip anlamsızlıklar içersinde,
Anlam arayışlarına itmezdin ki beni.
Sevseydin dönerdin be.
Dönerdin yaralarımı sarmaya,
Canıma tekrardan can vermeye,
Yüzümde tebessümler var etmeye,
Gözlerimin içini tekrardan ışıldatmaya.
Yaralarım delik deşik.
Canım, dağılan bir cam gibi acıyor.
Yüzüm de tebessümden eser yok.
Ve gözlerim ışığını yitirdi.
Burası çok karanlık.
Ve ben korkuyorum,
Sensizliğin karanlıklarından.
Gel ne olur ışıkları yeniden aç gönlüme.
Gel adını ihanet defterime yazacak takatim kalmadı.
Öl dedim gönlüme, sensiz ölmek istemedi.
Gel de vur elinle hançeri sineme,
Vur ki öleyim!
Zira sensizlik ölüm gibi girdi içime.
İki ölümü birden yaşatma ömrüme.
Gel, vur, vur ki ben öleyim!
Vur ki senden sonsuza dek gidebileyim…