Sözlerde, imadan, işaretten eser kalmadı
Kime ne işaretler ettimse, yine de olmadı!
Eskiden, edepli, edepsiz, kelimeler vardı
Şimdi ise, hiç bir, harekesi, üstünü, kalmadı
Geçmişte edep bir sanaattı, sanaatta bir edep
Aslında hoş sohbet olsun diye, yapılırdı sebep
Artık; Kelimelerinde hayası, mayası, bozuldu
Kalmadı yaşantılarda; Ne Hikmet nede edep!.
Atalarımız konuşurken; Edepte olurdu bir sınır
Karşıdaki anlardı o sözü; Sıkılır edeplice utanır
Sanırım edep haya kaldırıldı; Artık yok ortada
Ara ki! Ara! Edep ahlak acaba nerede saklanır?
Eskiden kelimenin edebi olurdu; Sözün de edebi
Konuşulan lafız-sın da ölçeği vardı; Sanki “debi”
Sözde; Barem vardı, bir kural vardı; Atalarımızda
Aslında hoş sohbet yapmaktı; İşin Asıl sebebi!
Tahsin der; Ne İnsanlarda edep kaldı, ne yaşantıda
Ne! Sözlerde, ne edebiyatta, ne nede kaş göz altında
Sözlerimiz öyle kısırlaştırıldı ki; Bereketi kalmadı
Tüm Canlılarda değil; İnsanın yetmiş beş yaş altında
Tiran – 21.06.2019
Kayıt Tarihi : 20.7.2019 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Not: Sözün Hikmeti ve Anlatma gücü üzerine yazılmıştır
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!