Ne De Güzel Sevmişler Seni

Sevmişler seni, ellerinde çiçeklerinle…
Ellerinde çiçeklerle sevmişler seni...
Ah ne büyük erdem, ah ne büyük lütuf, ne büyük merhamet!
Parmak uçlarındaki iğrenç pisliklerle okşamışlar suretini
Ne kutlu bu sevginin göğsüne sığınmışsın en güzel renklerinle
Ne çirkin kollarda, ne güzel avuçlarda solup gitmişsin.
Ne çirkin sevgilerde heba edilmişsin.

Ellerinde çiçeklerle sevmişler seni…
İyi huylarını buse eylemişler.
Sonra da en güzel kokularını çalmışlar.
Ne yaparsan yap, hangi rüzgara kapılırsan kapıl!
Bağışlamışlar seni...
Ahhh ne büyük incelik, ah ne yüce cömertlik!

Ellerinde çiçeklerle sevmişler seni...
İyi huylarını buse eylemişler.
Kendi sesini duymak istediğin vakit!
Bir anlık başkaldırdığın vakit!
Onların bahçesine sığmadığını fısıldadığın vakit rüzgara...
Dalların biraz fazla uzadığı vakit!
Köklerini azcık derine saldığın vakit!
Evet ve işte o vakit!
Makaslarının gölgesini düşürmüşler üzerine!
Ne de nazik kesmişler seni,
Ne güzel de budamışlar seni…
Ne de usulca... ne de merhametle...
Kendilerine uyduramadıkları her yaprağını titizlikle budamışlar!
Gözlerinin ferini güneşe aykırılık sayıp söndürmüşler!
Ne de özenle sevmişler, ne de özenle yok etmişler seni...

Ellerinde çiçeklerle sevmişler seni…
En güzel renklerinin üzerine,
Azıcık tozlar kondurduğun vakit!
Bıçakla kesmişler dalını, yaprağını, güneşini, nefesini…

Ama üzülme bahar çiçeği…
Mevsimi geldiği vakit!
Kokunu özledikleri vakit!
Birbirlerine anlatacaklar seni…
Yine sevecekler seni ellerinde çiçeklerle....
Ne büyük adalet, ne büyük lütuf…
Terazide ne de güzel yok etmişler seni...