Ne De Dert Bölüşen Var Şiiri - Fahri Bulut

NE DE DERT BÖLÜŞEN VAR
Yanarım beyhude, boş, geçip giden yıllara,
Ne arayan, ne soran, ne de dert dinleyen var.
Anladım tutun muşum, kırık, çürük dallara,
Ne arayan, ne soran, ne de dert dinleyen var.
Ne arayan, ne soran, ne de dert bölüşen var…

Gözyaşlarım görende, sustu şakımaz bülbül,
Bağım, bahçem virane, açmaz oldu tek bir gül.
Artı konuşmaz oldu, ağzımda lal olan dil.
Ne arayan, ne soran, ne de dert dinleyen var.
Ne arayan, ne soran, ne de dert bölüşen var…

Gelecek umutlarım, birem birem yiterken,
Ahbaplarım, dostlarım, sırtlar dönüp giderken
Sevinçten tüm baykuşlar, bayram edip öterken,
Ne arayan, ne soran, ne de dert dinleyen var.
Ne arayan, ne soran, ne de dert bölüşen var…

Rızazade, yalnızlık canıma tak ederken,
Üzerime çullanıp, daha beter ol derken,
Kederden, üzüntüden, içim içimi yerken,
Ne arayan, ne soran, ne de dert dinleyen var.
Ne arayan, ne soran, ne de dert bölüşen var…
25.10.2020
Fahri Bulut Rızazade