Ne Davası? Şiiri - Cihat Şahin

Sordum birkaç kişiye; ne yaşamın manası?
Dörtte üçü dedi ki; “abi ekmek kavgası.”
Dörtte birde, “kem, kümler”, tereddütlü cevaplar,
Bir ikisi dediler; “başta yârin sevdası! ”

Baktım kahir halkların, öne çıkar hevası!
Nefsi, hissi hazlara, şartlamışlar havassı.
Bunlar fena eksenli yaşıyorlar ne yazık,
Hayat vermez arife, bu dünyanın havası!

Tarih etmiş tekerrür, gafa düşmüş bu beşer,
Cehenneme çevirmiş, şu dünyayı onca şer,
Tanımıyor gayriye, hakk-ı hayat nadanlar,
Bu gidişle şerli nas, çılgın ateşe düşer!

Zannediyor kimisi, azap kabre münhasır(!)
Hiç bakmamış tarihe, din kültürü pek kasır!
Niye helak oldu ki, onca nemrut, firavun?
Şirazeden çıkmışa, olmamıştı hak nasır!

Kurtarmadı Karun’u, malı mülkü, şöhreti!
Çünkü etti o tercih, hak yerine en bet’i.
Emr-i Rable yuttu yer, tüm mülküyle Karun’u,
Ders almalı şu işten, asr-ı hazır ve ati!

Allah rızka kefildir, varsa kulda tevekkül,
Yapışmalı sebebe, yatmamalı müvekkil!
Atalete kaçanlar, betalet’e uğrarlar,
Atıl, batıl, tembele, denir; ehl-i teekkül!

Dünya cennet değildir, mezraadır uhra’ya!
Tam ücreti verilmez, her gayrete ve saye.
İnsan arzda sınavda, sınavsa zahmet demek,
Payı azca olanın, yoktur hakkı tafraya!

İmtihanı kazanmak, gerçek dava akil’e!
Savsaklamak bu işi, uygun değil makul’e.
Ne aşk insin gayesi nede meşk-i nameşru,
Hüsrandadır şüphesiz, sapanlar bile, bile!

Cihat ŞAHİN
17.08.2009-İZMİR