Ne Çok Umut Bağlamıştım

Onca hayalı boşa mı kurdum? Ne çok umut bağlamıştım
Durmadan harcadığım ömrümden
Geleceğe dayır
Yaram
İlk kez
Kabuk bağlamıştı
İlk kez
Soğan, ekmek kuyrukları olmayacak
Çingene'lerin yüzü
Gülecek
Kürt'lerin dili serbest
Olacak
Emekçilerin hakkı
Alınacak
Halk bile bile
Aldanmaycak, yanıltılmayacktı
Kaybeden umut değil, yalanlar olacaktı
Yazıklar olsun gelmiyen bahara, yine umutlarım parçalandı

Halkın çığlığına ne çok inanmıştım, kirasını vermeyen
Kiracıya
Gecesi, gündüzü haram edilmiş
Emekçiye
Sokaklarda çoğalan
Dilenciye
Etini sermaye eden
Kadına
Eğitim hakkı elinde alınan
Öğrenciye
Horlanan, kovulan
Sanatçıya
Doktora
Sömürülen, ezilen
Çobana
Çiftçiye
Kentte, kırsalda yaşayan
Halklara
Hak
Haukuk
Adalete dair
Bir avuç umudum vardı
O da kursağımda kaldı
Yazıklar olsun bahar ortasında yağan kara, yıkıp geçen fırtınaya

Özenle kurduğum hayallerim yetim, ayağa kalkan isyanım yurtsuz
Dokunmak istediğim güzellikler
Virane kaldı
Bugün 28 Mayıs
Halkkımız
Zehirzemberek çıyanların
Hışmına uğradı
Milyonlarca mazlumun gözyaşı aktıkça
Tüm umut köprülerim yıkıldı
Ah
Bu sene
Bu sene
Bu sene
Karanlığa ışık düşmedi
Yine Edirne'den, Kars'a kadar, bu bahar yüreğim çok üşüdü

Mehmet Çobanoğlu
31.05.2023
İstanbul