Ne Çok Şey İstedim Eskiden

Gitmek olup gidemiyorum,
Kalmak olup kalamıyorum
Su olup akamıyorum.
Ben artık çayı bile açık içerim.

Ne çok şey istedim eskiden,
Yürümek, yemek yemek.
Yada gezmelere gitmek.
Kuşları seyredip, hayal kurmak
Şimdi, şimdi yalnızlığımı bile konuşmaktan kaçınıyorum.
Bir zamanlar şarkıların eteklerinde okşarken yalnızlığım
Şimdi dalıp şiirler akıtıyorum yüreğime.
Değişen ben miydim?
Yoksa hayat mı?
Galiba büyüdüm biraz daha.
'Büyüdün artık' deyişleri yalan aslında,
İnsan her an büyüyor.
İnsan büyüyor, er yada geç büyüyor da
Hayatını oluşturan yangınları anlaması biraz güç oluyor.
Güç olunca da suskunluğun sesini bile duyurmayacak kadar,
Güçlü oluyor.
Acılarını okşayabilecek kadar büyüyor,
Acılarına gülümseyebilecek kadar büyüyor,
Acılarına sarılabilecek kadar büyüyor.

Kurallarım vardı eskiden.
Suyu sıcak, çayı ise açık içmezdim.
Dün farkettim,
Çay açıktı, su ise hamam suyu gibiydi.
Ama bu gün yine öyle yaptım.
İnsanı mutsuzluk değil mutluluklarını bulmaya çalışmak üzüyor aslında,
Mutluluklarını düşünmek yaralarıyla,
Ve her şeye olsun diyebilmek.
Her şeye olsun dediğimi dün fakettim.
Gözyaşlarımı silip ve gülümseyerek,
Olsun dedim bir şey daha farkettim.
Her yara, ömre bir yangın, bir mutluluk getirmiş,
İnsan mutluluğu kadar gülümser, yarası kadar susarmış.