Öyle çok hasretler tükettim ki
Bu günlerimize gelene kadar
Yaşadıklarımı ancak tahmin edebilirsin!
Sana “seni seviyorum” dediğim her anımda
Seni ölürcesine sevdim.
En az insanın son nefesini vermek istemediği kadar
İstemedim senden ayrılmayı.
Ama hayat bu sevdiğim
Hiç aklımızda olmayan
Mutluluk diye girdiğimiz bir sapa yolun sonunda
Uçurum çıkardı karşımıza…
Ben sana dönüşümüz olmadığını anlatmaya çalıştım
Sen anlamadın.
Zaten bu yüzden ben yolun sonunda atladım uçurumdan aşağı
Sen ardımdan seyrettin boşluğa kanat çırpan yüreğimi.
Oysa ne çok sevmiştik birbirimizi değil mi?
Kayıt Tarihi : 29.4.2005 14:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tunahan Ermihan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/29/ne-cok-sevmistik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!