Ne çok severmişim meğer güneşi
müebbete mahkum olanların bulutsuzluğunda
çıkıverdiğimde ilk avluya
gözlerim kamaşınca, kemiklerim ısınınca..
Yağmuru ne çok severmişim meğer
yürürken sırılsıklam gözyaşlarımla
gözyaşlarım ki yağmura karıştığında
ağladığımı saklamak zorunda kalmadığımda..
Yürümeyi ne çok severmişim meğer
upuzun yürümeyi unuttuğumda
yüz metreyi dümdüz yürüyeceksem eğer
bir hapishane kapısının çıkışında..
Kayıt Tarihi : 2.7.2020 12:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!